De kracht van kiezen

Ik was het niet van plan. En toch gebeurt het. Ik ben zomaar een half uur kwijt aan een spelletje op mijn telefoon.

Op het moment dat ik me dat realiseer, weet ik ook meteen hoe het komt: ik heb niet gekozen.

Ik ben niet duidelijk geweest over wat ik wilde doen. En dus laat ik me afleiden.

Als ik niet kies, dan neemt mijn onbewuste brein het altijd over. Dan ga ik dingen doen die niet veel inspanning vragen.

Dat is helemaal niet erg, als ik even pauze heb of vakantie vier.

Maar als ik aan het werk ben, dan is het niet zo handig.
 

De kracht van afleiding

Misschien zou dit artikel anders moeten heten, want het gaat eerder over de kracht van niet kiezen. Dan doe je dingen die je niet per se verder helpen.

Nadenken, nieuwe dingen doen, iets schrijven, iets leren, zelfs lezen, het vraagt allemaal bewuste aandacht. Het is nodig dat je er voor kiest om het te doen.

Uitstellen, rondhangen, een beetje scrollen door je tijdlijn, al die dingen gaan min of meer vanzelf en zonder nadenken.

Als je niet kiest, kom je daar al snel terecht. En ben je dus niet gefocust. Het is ook zeer de vraag of je floreert op zo'n moment. Het kan, maar vaak zal dat niet het geval zijn.
 

Hoe je begint met kiezen

Kiezen doe je door even bewust stil te staan bij wat je aan het doen bent met een korte pauze.

Net zoals ik deed op een gegeven moment. Toen ik eenmaal even opkeek van mijn telefoon, wist ik heel snel weer wat er aan de hand was.

Het lastige is, dat ik ook op mijn telefoon verzeild was geraakt door een pauze. Ik had net iets afgerond en dan is het fijn om even een klein moment te hebben om daarvan te genieten.

Dat had ik ook gedaan, maar daarna had ik, bijna automatisch mijn telefoon gepakt.

Meestal is het mijn gewoonte om dan te kijken wat mijn volgende taak is. Maar die wist ik niet precies en daarom had ik dat spelletje geopend. Ook zonder nadenken.

Gewoontes zijn vaak mooi, maar deze gewoonte van mij helpt me niet echt.
 

Focus of geen focus?

Misschien was ik moe en had ik een echte pauze moeten nemen, weg van het beeldscherm. Door die moeheid kwam ik nu op een automatisch paadje in mijn brein terecht, wat lekker makkelijk was.

Als ik even naar buiten had gekeken of in beweging was gekomen, bijvoorbeeld, dan had ik me echt op kunnen laden en was ik niet op mijn telefoon terecht gekomen.

Ik had ook kunnen zorgen dat er nog een heldere taak voor me klaar lag, zodat ik die zonder nadenken had kunnen oppakken.

Zoals je merkt is ook voor mij focus een proces dat niet altijd soepel verloopt. Ik weet wel dat ik meer floreer als het me lukt.

Dat is omdat ik dan mijn eigen pad volg. Ik reageer niet alleen op wat er toevallig voor me ligt, zoals mijn telefoon, of op wat er op me af komt, zoals e-mail of social media.

Als ik vooraf bepaal wat ik wil bereiken, dan is het veel makkelijker om weer door te gaan met wat ik me had voorgenomen.

Maar dan moet ik dus wel precies weten wat ik te doen heb. Want vage plannen zijn niet voldoende. Dan ga ik uitstellen en laat ik me afleiden.

Omdat dit meestal goed gaat, is het ook weer niet zo erg als ik een keer een half uurtje verrommel. Misschien gaf het me juist de energie om na die tijd weer actief te kiezen. Niemand is perfect, ik al helemaal niet.

Dus soms is er even geen focus. Gelukkig heb ik dat meestal redelijk snel in de gaten en kan ik dan bijsturen. Ik kies er dan weer actief voor om een concrete taak op te pakken. Zoals bijvoorbeeld dit artikel schrijven.

Wil je ook minder snel uitstellen?

Lees hier meer over Floreren door Focus en over Floreren door gewoontes